Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

2 Απριλίου 1805 γενέθλια ημέρα του Δανού παγκόσμιου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν!

2 Απριλίου αποφάσισε και η Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων, να ορίσει ως την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να τραβήξει την προσοχή των μεγαλύτερων στο παιδικό βιβλίο!

Τα βιβλία ανοίγουν πόρτες, ανοίγουν μυαλά, ανοίγουν ορίζοντες, ανοίγουν την καρδιά μας και ανθίζει και αυτή σαν ένα λουλούδι! Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε να μοιραστούμε την αγαπημένη μας σειρά βιβλίων μαζί σας! Εσάς ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν: Μια ζωή, καθόλου σαν παραμύθι!

Καταγόταν από μία πολύ φτωχή οικογένεια περιπλανώμενοι για χρόνια! Όταν κάποια στιγμή ριζώνουν στην Κοπεγχάγη, στα 7 του χρόνια ο πατέρας του τον πήγε στο θέατρο όπου και μαγεύτηκε! Στα 11 του πεθαίνει όμως, και η μητέρα του ξαναπαντρεύται! Η λέξη ¨παρείσακτος" ήταν σχεδόν συνώνυμη με την ύπαρξή του! Στα 14 του κάνει το μεγάλο του ταξίδι και προσπαθεί να μπει στο Βασιλικό Θέατρο! Ήταν άσχημος, λιπόσαρκος και δεν γίνεται δεκτός, ενώ συνεχίζει να προσπαθεί με όποιο τρόπο μπορεί! Οι επιθυμίες του να γίνει τραγουδιστής, ηθοποιός, χορευτής ναυαγούν όλες και πέφτει σε μελαγχολία!

Ο διευθυντής και οικονομικός διαχειριστής του Βασιλικού Θεάτρου, βλέποντας την αδιάκοπη προσπάθειά του, γίνεται ο φύλακας άγγελός του και τον βοηθάει να μορφωθεί! Αλλά και εκεί οι δυσκολίες και οι ήττες δεν σταματούν, όπου τον οδηγούν στο να γράψει το πρώτο του ποίημα "Το παιδί που πεθαίνει"! Θα μεταφραστεί στα γερμανικά και σιγά, οδυνηρά, όλο πληγές και εμπόδια, θα έρθει η καταξίωση και η αναγνώριση!

Σπουδάζει φιλολογία, αλλά δεν την ολοκληρώνει ποτέ! Παρουσιάζει τα πρώτα του θεατρικά έργα, εκδίδει ποιητικές συλλογές, λιμπρέτα για όπερες, νουβέλες και φυσικά.... παραμύθια!!!!

168 παραμύθια! "Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι", "Το ασχημόπαπο", "Το μολυβένιο στρατιωτάκι", "Η μικρή γοργόνα", "Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά", "Το κορίτσι με τα σπίρτα", "Η τοσοδούλα".....

Ταξίδια, βραβεία, λεφτά, γνωριμία με τον αναγραφόμενο ως αντίπαλό του Τσαρλς Ντίκενς....

Δεν κάνει ποτέ οικογένεια! Μιλάει για παιδιά, γράφει για παιδιά, αναπολώντας τα δικά του χαμένα παιδικά χρόνια! Στις 4 Αυγούστου 1875, χάνει την ζωή του μετά από σύντομη ασθένεια. Ο εθνικός ύμνος της Δανίας είναι δικοί του στίχοι, το άγαλμα του είναι αξιοθέατο, τα έργα του βρίσκονται σε όλες τις βιβλιοθήκες, αλλά κυρίως στις ψυχές μας! 

Βρήκε την καταξίωση, την αναγνώριση και την δόξα, αλλά ποτέ την ευτυχία! Καταδικασμένος σαν τους ήρωες των παραμυθιών στην αιώνια αναζήτηση της αγάπης που δεν του χαρίστηκε ποτέ!

Πηγή: www.enet.gr